Σεμινάρια-Συνέδρια

Στη συνέχεια ο Γρηγόρης Αμπατζόγλου (ψυχίατρος, παιδοψυχίατρος και ομότιμος καθηγητής Ιατρικής στο ΑΠΘ) απηύθυνε χαιρετισμό. Η παρουσία του έδωσε μεγάλη χαρά μιας και οι πρώτες δυο ημερίδες (2016 και 2019) πραγματοποιήθηκαν υπό την επιστημονική και οργανωτική επιμέλεια του Συλλόγου Μέριμνας παιδιού κι εφήβου (ΣΥ.ΜΕ.Π.Ε.) του οποίου είναι πρόεδρος.
Ο ίδιος του υποστηρίζει τόσο τους συνεργάτες του με τρόπο εμπνευσμένο, ελεύθερο και γενναιόδωρο όσο και τις καινοτόμες πρωτοβουλίες.
Οι συνάδελφοι Μαρία Αθανασίου (ψυχίατρος MD) και Φάνης Βορβολάκος (αναπληρωτής Καθηγητής Ψυχιατρικής, ΔΠΘ, γηροψυχίατρος, Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική), μοιράστηκαν εξ΄ αποστάσεως εμπειρίες και φωτογραφίες της δουλείας τους αναφορικά με την ζωοθεραπεία στην ψυχιατρική φροντίδα ενηλίκων διαμεσολαβώντας την με lapinkoira.
Ακολούθησε η πολύ ενδιαφέρουσα και καινοτόμα τοποθέτηση του Αχιλλέα Ευθυμίου (οδοντίατρο DDS, MSC) ο οποίος μίλησε για το schnauzer του ως σκύλο διαμεσολαβητή στην οδοντιατρική, μια παρέμβαση που ηρεμεί, κατευνάζει το άγχος των ασθενών και επιτρέπει την συνέχιση και διεκπεραίωση των οδοντιατρικών θεραπειών.
Η Κατερίνα Παπαποστόλου (εκπαιδευτικός, διευθύντρια δημοτικού σχολείου, Mcs Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων) με τον δικό της μοναδικό τρόπο μίλησε για την εκπαιδευτική διαμεσολάβηση με το πρώην αδέσποτο ζώο της στο σχολείο όπου διδάσκει. Έδειξε πως ο σκύλος της δεν έρχεται στην τάξη ως μέσο ψυχαγωγίας, ούτε ως διακοσμητικό στοιχείο αλλά ως επικουρική βοήθεια στο έργο του δασκάλου διαμεσολαβώντας ανάμεσα στον δάσκαλο και στον μαθητή και οδηγώντας σε δρόμους που ο εκπαιδευτικός μπορεί να μην είχε, καν, φανταστεί ή δεν είχε τον τρόπο να τους διαβεί.
Έπειτα, η Θάνια Γκρούτση (νηπιαγωγός, Μsc Αναπτυξιακής Ψυχοπαθολογίας ΑΠΘ) σύστησε στο κοινό το golden retriever της μέσω ενός πρωτότυπου βίντεο όπου ο σκύλος πραγματοποιούσε μερικές συμπεριφορές, χωρίς τη χρήση λεκτικής εντολής ή σινιάλου αλλά «διαβάζοντάς» την. Η αφορμή για το στήσιμο αυτής της συμπεριφοράς του σκύλου της ήταν η δουλειάς της με παιδιά που συχνά αντιμετώπιζαν δυσκολία εκφοράς του προφορικού λόγου, ή και την πλήρη απουσία του. Η επιθυμία της να βρει τρόπους διευκόλυνσης και κινητοποίησης τους μέσω του σκύλου συνεργάτη της την οδήγησε στο αποτέλεσμα αυτό.
Τέλος, η Χριστίνα Χατζηδημητρίου (κλινική ψυχολόγος, PhD, μέλος του Συμεπε, επιστημονική υπεύθυνη τμήματος πρώιμης παρέμβασης «Ζεστή Αγκαλιά») και η Ευγενία Καραζιώτη (ειδική παιδαγωγός, MSc ψυχοπαιδαγωγικής ΑΠΘ, «Ζεστή Αγκαλιά», διοικητική υπεύθυνη του ΕΙΖ) παρουσίασαν συνδυαστικά τη σπουδαιότητα της ζωοθεραπείας σε παιδιά με αναπτυξιακές διαταραχές. H πρακτική εφαρμογή της γίνεται εδώ και τέσσερα έτη στο τμήμα πρώιμης παρέμβασης «Ζεστή Αγκαλιά» στη Μέριμνα του Παιδιού στη Θεσσαλονίκη όπου εργάζονται, στα πλαίσια και ολόκληρης της τάξης αλλά κυρίως μέσω εξατομικευμένων παρεμβάσεων με συνεργάτη τους ένα border collie.
Ο τομέας της ζωοθεραπείας στη γηριατρική φροντίδα συγκέντρωσε μεγάλο ενδιαφέρον μετά την παρουσίαση του Francois Beiger με εκτενή παραδείγματα και σε συνδυασμό με την αναφορά στην Γιούλη Κοτσοβόλη (σύμβουλο προσωπικής και επαγγελματικής ανάπτυξης) που δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο Ινστιτούτο Prolepsis.
Αξιοσημείωτη ήταν η παρουσία συναδέλφων ζωοθεραπευτών της Ανθής Παψαρά (νοσηλεύτρια ψυχικής υγείας και προϊσταμένη του Τμήματος Ψυχιατρικής Ενηλίκων, νοσοκομείο Γεννηματά Αθήνα), της Ελευθερίας Ρουμπούτσου (εργοθεραπεύτρια στο Τμήμα ψυχιατρικής Εφήβων στο ίδιο νοσοκομείο), της Πηνελόπης Καραγιάννη (ψυχολόγο με ειδίκευση στην Αναπτυξιακή Ψυχοπαθολογία MSc Α.Π.Θ., «Ζεστή Αγκαλιά») και του Γιάννη Αλεξίου (δάσκαλο φυσικής αγωγής για άτομα με αυτισμό και ΔΕΠ-Υ). Ειδική μνεία έγινε στους σπουδαίους συνεργάτες μας, τους σκύλους διαμεσολάβησης, την Πέλλα, τη Λόττυ, τη Διώνη, τη Φαίδρα, τον Κένζι, τον Κόι.
Μέσω όλων των παραπάνω τοποθετήσεων έγινε σαφές ότι ανατρέχοντας κάποιος στην βιβλιογραφία, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί διανοητικά σε πρώτο επίπεδο την εξαιρετική κινητήριο δύναμη που έχουν τα ζώα για τον άνθρωπο και τον ψυχισμό του. Βιώνοντας όμως εκ των έσω μία πορεία όπου από τη μία υπάρχει η γνώση των εκάστοτε δυσκολιών και από την άλλη η πολύτιμη βοήθεια ενός σκύλου ειδικά εκπαιδευμένου για το σκοπό αυτό, και βλέποντας σε πραγματικό χρόνο πόσο διευκολυντικά λειτουργεί η ζωοθεραπευτική συνθήκη εκεί όπου οι κλασσικές μέθοδοι μάθησης και παρέμβασης αποτυγχάνουν ή έχουν περιορισμούς, εκτιμά πραγματικά τη δύναμη της συγκεκριμένης μεθόδου παρέμβασης.
Οι συμμετέχοντες, επαγγελματίες σε συναφή επιστημονικά πεδία, αψήφησαν τη ζέστη και με το αυθεντικό τους ενδιαφέρον κατέθεσαν εμπειρίες που έγιναν αφορμή για γόνιμες συζητήσεις, διερωτήθηκαν για θέματα και καταστάσεις και έδωσαν την ευκαιρία κατανόησης διαφορών θεραπειών και παρεμβάσεων.
Με το ευχάριστο κλίμα που αναπτύχθηκε βιώσαμε όλοι όσοι ήμασταν εκεί τα λόγια του Francois Beiger «quand toutes les portes se ferment, alors une fenêtre s’ ouvre sur votre rêve» (όταν κλείσουν όλες οι πόρτες, τότε ανοίγει ένα παράθυρο στο όνειρό σας) ως έμπνευση και πυξίδα στην επαγγελματική μας πορεία και τον ευχαριστούμε για όλα!